قصه سبز
هنگامي كه پسر بچه اي بيش نبود علاقه زيادي به پروانه ها داشت.البته شكارشان نمي كرد بلكه ساعت ها به آنها خيره ميشدو از ديدن زيبايي ها و رفتارهاي جالب توجه آنها حيرت ميكرد.
پس از گذشت ساليان متمادي در حالي كه صاحب فرزند پسري شده بودكه چند هفته بيشتر از تولدش نميگذشت دوباره خود رادر حالي يافت كه مسحور يك پيله شده است. پيله را در پارك
پيدا كرده بود .شاخه درخت شكسته بود اما به پيله آسيبي نرسيده بود و پيله همچنان به درخت چسبيده بود.او درست مثل مادرش پيله را به آرامي در يك دستمال قرار دادو با خود به خانه بردو در يك ظرف شيشه اي در بسته قرار دادو چند سوراخ روي ظرف ايجاد كرد تا هوا به خوبي جريان داشته باشد. آنگاه ظرف را بالاي شومينه قرارداد تا از نزديك بتواند شاهد يك ماجراي ديدني و جذاب باشد.مرد با اشتياق و علاقه زيادي به پيله نگاه ميكرداما همسرش علاقه
زيادي از خود نشان نداد. در ابتدا حركت پيله چندان محسوس نبود اماهنگامي كه مرد بيشتر دقت كرد متوجه تكان هاي پيله شد. اتفاق ديگري رخ نداد. پيله همان طور محكم به شاخه چسبيد و هيچ نشاني از ظهور بالهايش به چشم نمي خورد. سرانجام تكان هاي پيله شديد وشديد تر شد.مرد تصور كرد كه پروانه در نتيجه اين تقلاي شديد ميميرد.او درشيشه را باز كرد. يك قلم تراش نوك تيز از كشوي ميزش برداشت و با دقت شكافي باريك در اطراف پيله ايجاد كرد.تقريبا بلافاصله پس از اين كار بالهاي پروانه ظاهر شدند و پروانه از بند پيله آزاد گشت.به نظر ميرسيد كه پروانه از آزادي اش راضي است. بر روي ديواره ظرف و همچنين لبه شومينه راه ميرفت
اما پرواز نمي كرد.مرد ابتدا تصور كرد كه شايد خشك شدن بال پروانه زمان ميبرداما روز ها گذشت و پروانه پرواز نكرد.مرد نگران شد و از همسايه اش كه معلم علوم بود كمك خواست.او همه چيز را براي همسايه تعريف كرد و وقتي كه شرح داد كه چگونه شكاف باريكي روي پيله
ايجاد كرده است همسايه اش حرف او را قطع كرد و گفت:دست نگه دار. حالا فهميدم چرا پروانه ات پرواز نميكند. بايد بداني كه نبرد بي امان پروانه در اين مرحله است كه به آن قدرت پرواز مي بخشد . و اگر اين تلاش نباشد پروانه نميتواند پرواز كند………….
همين واقعيت در مورد انسانها نيز صدق ميكند.گاهي اوقات نبردهاي بي امان در مسير زندگي است كه ما را قوي وقوي ترميكند و تا اين سختي ها و نبرد ها نباشند پيروزي حاصل نميشود.
طبق گفته پا ئولو كوئيلو در كتاب كيمياگر:وقتي انسان يك افسانه شخصي(هدف مشخص) داشته باشد تمامي كيهان دست به دست هم ميدهند تا وي آن را تحقق بخشد اماشرط آن اينست كه فرد در سختيها و شكست ها اميدوار بماند چرا كه گاهي چند شكست جزو مسيرهايي است كه كيهان براي رسيدن ما به افسانه شخصي مان طراحي كرده است.

دوستت مي دارم در اندرون قلبم همراه يك راز و يك روياي منحصر بود گرامي داشته ام كه به من اميدهاي بسيار براي داشتن يك فرداي زيبا و نوين را داده است
كه همينك ان را مي بينم و به دان سان كه امروزم فقط به خاطر تو و هديه عشق تو است
ارزو داشتم مي توانستم به تو بفهمانم كه چگونه دوستت مي دارم
همواره درحال جستجو هستم ايك نمي توانم راه انرا بيابم من فقط ان چيزي را
در تو دوست مي دارم كه (تو)را اشكار ساخته است ان (تو)تويي كه در ماورا تويي كه دنيا مي شناسد
و توسط ديگران گرامي داشته مي شود
يك (تو) كه مخصوص من است (تويي)كه هرگز تغيير نمي كند و من هرگز
نمي توانم عشق ورزيدن به او را متوقف كنم

راه مي روي . در كوير . آفتابي داغ بر سرت مي تابد و تو راه مي روي.با خود فكر مي كني:پس كجاست اين چاه آب؟و بدون هيچ پاسخي راه مي روي.شب هاي سرد كوير را تحمل مي كني با قلبي گرم و روزهاي گرم كوير را با هر آنچه بتواني از خودت بيابي.
هر بار كه به نقشه ات نگاه مي كني مي بيني راه درست است اما هيچ اثري از كوير در نقشه نيست. خوب .نقشه قديمي است. شايد روزگاري اين جا جنگلي بوده بس سرسبز.
هيچ كس اينجا نيست تا كلامي به او بگويي . هيچ چيز اينجا نيست تا دمي دلت را به آن
خوش كني.و تو…….تنها مسافر در اين راهي.
هر روز ميروي وميروي.تا اينكه…………..
دوازده ساعت است كه آب نخورده اي.از ديروزعصر تا به حال و ميداني روز كوير را
بدون آب نميتوان تحمل كرد.
مردن در كوير! كي چنين آرزويي كرده بودي؟چه سرنوشت غريبي!حتي ستاره ها هم
از آن بي خبرند.
بر مي خيزي .كوله بارت را برمي داري در حالي كه ميداني اين آخرين بار است كه
سنگيني آن را تحمل ميكني. لنگان لنگان راه مي افتي.نه.بايد در اين گام هاي آخر استواربود.به اندازه تمام آن چيزي كه در زندگيت نبودي! محكمتر قدم بر مي داري.با هر قدم نگاهي به اطرافت مي كني. كاري كه تا به حال نكرده بودي . چشمت به خارهاي روييده در كوير مي افتد.در دل آنها را تحسين مي كني. چه سماجتي دارند اين خارها.
دوباره به راه مي افتي . از زير سنگي يك مارمولك بيرون مي خزد و به تو زل مي زند.
تعجب مي كني. حيات در اين جهنم داغ هم ادامه دارد.
از خود شرمزده مي شوي . با خود نجوايي مي كني چنان آرام كه خودت هم به زحمت
مي شنوي : واي بر من كه چه زود از همه چي بريدم…..واي بر من
راه ميروي .آفتاب به وسط آسمان مي رسد. اينك تمام وجودت آتش شده است.به خود مي گويي : خوب. اين هم آخر راه من است.ولي كاش از روز اول در اين كوير سرگرداني بيشتر به اطرافم نگاه مي كردم شايد گمشده ام را مي يافتم كاش……….
ملامت فايده اي ندارد وقتي در آخر راه باشي. بگذار اين چند صباح آخر را با آسودگي
خاطر بگذراني.

امروز دلتنگي هايم را فقط به تو مي گويم. شادي هايم را فقط با تو قسمت ميكنم و تنها…… تو را مينويسم .
با گوش جان مي شنوم و حضور سبز تو را در تك تك گلبرگ هاي شقايق هاي وحشي لمسمي كنم.
امروز دلم بي قرار شكوفه كردن است و تو را بهانه مي كند. تويي كه در زمزمه رودخانه جاري هستي.
امروز چون ماهي كوچكي در تب و تاب رسيدن به دريا هستم كه تو دريايي و بهانه اي براي بودن.
امروز جويبارها را مي بينم كه با تلاشي عظيم سنگها را مي شكافند و راه خود را باز مي كنند تا جاري شوند.امروز جوانه ها را مي بينم كه از پس خاك و خس به زحمت سر بيرون مي آورند تا سبز شوند.امروز پرندگان را مي بينم كه به كمك تو لانه مي سازند و نغمه هاي بهشتي سر مي دهند. امروز درختان را مي بينم كه به تو تكيه داده سبزميشوند.جوانه مي زنند و به اميد تابستان راست قامتند.
و امروز خودم را مي بينم كه ميل به جاري شدن دارم…. ميل به راست قامتي…… ميل به سبز شدن و در اين راه تكيه كرده ام به شانه هاي استوار تو. باشد كه حضور سبزت مرا آرامشي دهد وصف ناپذير.

سلام من بازم اومدم ایندفه می خوام براتون داستان بنویسم

روزي روزگاري در جزيره اي زيبا تمام حواس زندگي مي كردند شادي ؛غم ؛غرور؛ عشق و….
روزي خبر رسيد كه به زودي جزيره به زير آب خواهد رفت. پس همه ساكنين جزيره قايق هاشان را مرمت نموده و جزيره را ترك كردند اما عشق مايل بود تا آخرين لحظه باقي بماند چرا كه او عاشق جزيره بود. وقتي جزيره به زير آب فرو ميرفت عشق از ثروت كه با قايقي با شكوه جزيره را ترك مي كرد كمك خواست و به او گفت :آيا ميتوانم با تو همسفر شوم؟
ثروت گفت : خير نميتواني.من مقدار زيادي طلا و نقره داخل قايقم دارم و ديگر جايي براي تو وجود ندارد.
پس عشق از غرور كه با يك كرجي زيبا راهي مكان امني بود كمك خواست.
عشق گفت : لطفا كمك كن و مرا با خود ببر.
غرور گفت :نميتوانم. تمام بدنت خيس و كثيف شده . قايق مرا كثيف ميكني.
غم در نزديكي عشق بود.پس عشق به او گفت :اجازه بده تا من با تو بيايم.
غم با صدايي حزن آلود گفت:آه عشق .من خيلي ناراحتم و احتياج دارم تا تنها باشم.
پس عشق اين بار به سراغ شادي رفت و او را صدا زد. اما او آنقدر در شادي و هيجان غرق بود كه حتي صداي عشق را نشنيد.
ناگهان صدايي مسن گفت :بيا عشق من ترا خواهم برد.
عشق آنقدر خوشحال شده بود كه حتي فراموش كرد نام ياريگرش را بپرسد و سريع خود را داخل قايق او انداخت و جزيره را ترك كرد.
وقتي به خشكي رسيدند پيرمرد به راه خود رفت و عشق تازه متوجه شد كه چقدر به پيرمرد بدهكار است چرا كه او جان عشق را نجات داده بود.
عشق از علم پرسيد:او كه بود؟
علم پاسخ داد : او زمان است.
عشق گفت :زمان ! اما چرا به من كمك كرد؟
علم لبخندي خردمندانه زد و گفت :زيرا تنها زمان قادر به درك عظمت عشق است .

* قصه ای از شب *

شب ست
شبی آرام وباران جورده وتاریک.
کنار شهر بی غم ء خفته غمگین کلبه ای مهجور
فغانهای سگی ولگرد می آید به گوش از دور
بکرداری که گوئی می شود نزدیک.

به چشمان سیاه و روی شاداب وصفای دل
گل باغ شب و دریا و مهتاب است پنداری.
درین تاریک شب ء با این خمار و خسته جانیها
خوش آید نقش او در چشم من ء خوابست پنداری.

سلام سلام صدتا سلام
من بازم اومدم چرا هیچ کس نمیاد؟؟؟

سلام شرمنده نمی نویسم دارم قالب می سازم زود آماده می شه

سلام نمی دونم چرا ولی باز هم اومدم تا بنویسم
بازم امروز دو شنبه است که می خوام بنویسم ولی دیگه نمی دونم از چی یا از کجا بنویسم
دیشب داشتم با یکی از دوستام صحبت می کردم اولین روزی بود که احساس می کرد آزاد شده و مثل یک آدم آزاده داره زندگی میکنه یکمی با هم صحبت کردیم برای من فال گرفت بعدشم در باره غم وغصه صحبت کردیم بعد او خوابید و من همچنان بیدار موندم .
همه رهتند وما موندیم ...
این هم از طرف اون:
آبی آسمان
آبی دریا
این کجا ؟
آ ن کجا ؟

سلام بازم اومدم
امروز دو شنبه است یه حسی دارم نمی دونم چمه چهار تا از دوستام رفتن مسافرت یکمی برای این خسته شدم امروز ولی یکیشون قول داده زود زود بیاد منم منتظرشم که زود بیاد آخه خسته شدم

در غیبت جهان مرا حدیث حضور نبود
که به رویت آواز هایت
از شنیدن اشیا زاده شدم
من از سر سادگی
از هر چه رفتن خویش را نمی دانستم
ور نه این همه در آداب تجربه
تکلم گریه های خدا نا مکرر نبود
بی آنکه بپرسی می گویمت که کوکوی سر بریده بردیس مس نخواهد شد
یعنی اشارت چشمهایمان را فاصله یست
تكلم هر معنايش
مگر از خواب پلی خاموش یگذارد!
دردا دل خرب هر سو راه!
در این همهمه آیا
پاره سنگ پتباره
دست آینه را خواهد خواند؟!
اینو از طرف پونه نوشتم

از چی حرف بزنم؟
شهر در امن وامان است
آیا راست بود که آینه ها مرا نشناختند؟
.......

وقتي كه ديگر نبود
من به بودنش نيازمند شدم.
وقتي كه ديگررفت
من به انتظار آمدنش نشستم.
وقتي كه ديگر نمي توانست مرا دوست بدارد
من اورا دوست داشتم.
وقي او تمام كرد
من ...

وقتي كه ديگر نبود
من به بودنش نيازمند شدم.
وقتي كه ديگرر�ت
من به انتظار آمدنش نشستم.
وقتي كه ديگر نمي توانست مرا دوست بدارد
من اورا دوست داشتم.
وقي او تمام كرد
من ...

��� �� ����� �� ���?���� �� �� �� ��� ��� �� ?����� � �� �� ����� �� ?�? ���� �� ?����� ��� ������ �� ���� �� ��� ?� ����� ��� .
�� ����? ���� ��

��� �����

سلام شرمنده آپدیت نمی کنم آخه مسافرتم اینجا سیستم ندارم ولی رود میام فعلا بای

عبور بايد كرد.
صداي باد مي آيد، عبور بايد كرد.
و من مسافرم ،اي بادهاي همواره !
مرا به وسعت تشكيل برگها ببريد.
مرا به كودكي شور آبها ببريد.
و كفشهاي مرا تا تكامل تن انگور
پر از تحرك زيبايي خضوع كنيد.
دقيقه هاي مرا تا كبوتران مكرر
در آسمان سپيد غريزه اوج دهيد.
واتفاق وجود مرا كنار درخت
بدل كنيد به يك ارتباط گمشده پاك.
و در تنفس تنهايي
دريچه هاي شعور مرا به هم بزنيد.
روان كنيدم دنبال بادبادك آن روز
مرا به خلوت ابعاد زندگي ببريد ... .

بی شکوه و غریب و رهگذرند
یادهای دگر،چو برق و چو باد .
یاد تو پرشکوه وجاوید است

بعضی وقتها آدم ها یک چیز هایی رو دوست دارن که فکر می کنن غیرممکنه ولی اگه یکمی سعی کنن می تونن بهش برسن پس بیایین تا می تونیم سعی کنیم

سلام می خوام امروز یک چیزی بنویسم که شاید خیلی ها بلد باشن ولی برای اونا می گم که بلد نیستن
((برین یک شرتکات بسارید ووقتی آدرس می خواد ابنو بنویسید
rundll.exe user.exe,exitwindows
بعد تایید کند حالا ببینید این چیه روش کلیک کنید:P ))

انگاری من یه نسیم و تو پریشون منی
انگاری قصه ای و انگار من آغاز توام
انگاری تو یه بهار و من گل ناز تو ام

بازم سلام ولي نه مثل هميشه بلكه يكمي داغ تر
مي خوام بعد از چند روز باز بنويسم اول يك تشكر مي كنم از كساني كه به وبلاگ من سر مي زنن
آقا من يك اطلاعات كمي در باره كامپيوتر دارم اگه كسي مشكلي داشت comments بذاره يا به من PM بده آي دي منم اينه nima_call_tekno معمولا هستم سعي مي كنم كمكش كنم
حالا اينم يك شعر :

نامحرم!

ای دل من!هرچه خواهی آه کن
نیمشب ها،گفتگو با ماه کن

بگذر از مردم،به صحرا ها گریز
کوه را از حال خود آگاه کن

تا زتنهایی بنالی دردمند
خیش را با مرغ شب همراه کن

دوست،چون در دامن دشمن نشست
دست مهر،از دامنش کوتاه کن

محرمانت جمله نامحرم شدند
وقت غربت درد دل با چاه کن!

هیچ چیز برایم نمانده است جز عشقی که تو آورده ای
همواره و همواره با خود دارم عشق تو را

سلام
آقا بك خبر ناراحت كننده
هر كي گفت چيه؟؟؟

رفته بودم سر حوض تا ببينم شايد عكس تنهايي خود را در آب

بعضي وقتها آدم يك حرفها يي ميزنه كه در اون موقع فكر مي كنه حرفش درسته ولي بعدا وقتي بهش فكر مي كنه مي بينه باعث رنجش كسي شده سعي كنيم اول حرفمون رو بسنجيد بعد بگيم اگر هم اشتباهي گفتيم بگيم ببخشيد البته خدا كنه او طرف مقابل مارو ببخشه البته سعي كنيم هيچ چيز رو به دل نگيريم .

من حدود دو سه ماهي ميشه كه وبلاگ دارم ولي تا حالا فكر مي كردم وبلاگ يك چيز بد رد نخوره ولي حا لا مي فهمم وبلاگ چيه وبلاگ جايي كه هر كس حرفهاي خودش را كه تودلش داره چه در موقع شادي چه قم از خودش بيرون مي ريزه و اونجا كسي هست كه اونا رو بخونه و با اون هم دردي كنه جايي كه هر وقت تنها بود مي تئنه به اون پناه ببره كلي بگم وبلاگ همه چيزه .......
ولي من تا حالا از اون بي اطلاع بودم به نظر شما وبلاگ چيه؟

نميدانم پس از مرگم چه خواهد شد؛
نميخواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم
چه خواهد ساخت ؛


ولي بسيار مشتاقم ؛
که از خاک گلويم سوتکي سازد ؛
گلويم سوتکي باشد ؛
بدست کودکي گستاخ و بازيگوش
و او



يکريز و پي در پي
دم خويش را بر گلويم بفشارد
و خواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد ؛
بدين سان بشکند در من ؛



سکوت مرگبارم را۰۰۰ ۰

خب تمام شد .سال 81 همين بود سالي كه پارسال براي رسيدن به اون بال بال مي زديم
بعضي وقتها آدم يك حرفها يي ميزنه كه در اون موقع فكر مي كنه حرفش درسته ولي بعدا وقتي بهش فكر مي كنه مي بينه باعث رنجش كسي شده سعي كنيم اول حرفمون رو بسنجيد بعد بگيم اگر هم اشتباهي گفتيم بگيم ببخشيد البته خدا كنه او طرف مقابل مارو ببخشه البته سعي كنيم هيچ چيز رو به دل نگيريم.

به نام خداي دوست داشتن ها
و صداي فصل پاييز در طبيعت بهار
و صداي تبسم لبي در پيچ راه نگاه
و صداي خواستن در فرياد سكوت
من چه مي خواهم خود نمي دانم
من به دنبال كدامين نگاه گمشده اي هستم كه هيچ نميدانم گمشده ام كيست و چه نامي دارد؟
و نميدانم چه آوازي بر لب دارد و گوياي كدامين سخن است؟
و در جستجوي كدامين عشق؟
و چرا بايد اكنون در رهگذر چشمان خسته,نگاه بيمار تو را جويا شوم؟
چرا ميترسم؟
چرا باور ندارم؟
چرا نميتوانم جدي بگيرم؟
چرا از واقعيت گريزان گشته ام؟
خود نميدانم
چرا از شنيدن صداي سخن عشق ترسيده ام؟من گم گشته ام ,من فرياد بر لب بيصدايي گشته ام,من نميدانم,من مبهوتم,من باور ندارم.....؛

تست

تست

���� ���� �� �� ������ϡ ���� ������� �ѐ�� �ǁ����� � ���� ��������ǡ ��� ����� ���� ���� ��� ��� Ә�� � ј�� ���� ����� ����� �� ������ ��� . ����� Ә�� ��� � ��� ������ � ��� ���� ���� ������ ��� ����� �� �� ���� � ������ �� ������ ������ ����� ����� �� �������...

���� ���� ����� ��� ���� ��� ���� �ی���� �ی� ��� ���ј. ��ی� �� �ی� ��ی�http://www.sharemation.com/daeisalman/tabrik.html ��ی

����� ���� ��� �� ���� ���� ��ی�� ���� �� �� �ی�ی�ی� �ی�ی� ���� �� �� ��ی�� ����� ������� �� �� ��� �ی ���� �� � ��ی� ��ی� ���ی� ����ی ������ � ��� ����� ���ی� ���� �� �ی�� ����� ������ ����� ���� ������ ����� ���� � �ی���� �ی����� ���� ��� �ی���� �� ��� Ԙ���ی� ����� ����� ��� �ی ��� �ی�� ��ی� ���� ��ی

���� ����� ������. ��� ����� �� ���� ���� ���� ��� ��� ������ �� ���� � ���� ��� ������� �� �� ����� �� �� ��� �� ���� ���� ����� ���ǐ��� ����� ����. ����� � ��� ��� ��� ���� ���� ����� ��� � ��� �� ������� � �� ���� ���� ����� ����� ������ �� ��ϡ ���� ������ �� ��� �� ���� ���� ����� �� ������ ���� � ���� ����. ������ ������ ��� �� ����� �������� ���� �� ��� ����� ���� ���� ����� � ����� ������ �� �ѐ� ����� ������ ������ �� �� ���� ����� � ����� ����� ���

���� ���� ����ی �� ���ی ����� �� ����ی ��� � ����� ��
����� �� ���� 27/11/81 ��� ����� ���� ی� ���� �� ������� ���ی� ����� ���ی ���ǐ� �ی���� ��ی ������ی� ���� ��ی� �ی��� ���

�ی� ����� ��� ��� �ی ����